“We kunnen soms heel goed spelen en soms ook vreselijk slecht”, typeerde Heren 3-aanvoerder Ronny Pronk zaterdag vlak voor het thuisduel met MNC Dordrecht de seizoens-prestatiecurve van zijn team.
Dit keer werden de toeschouwers in het Polderbad verwend, want niet alleen het spel, maar ook de doelpuntenproduktie tegen de Dordtse waterratten spraken tot de verbeelding. Maar liefst tien keer scoorde Heren 3 (10-4), een ongekende score van het team, erkende ook de captain. “De aanval is niet onze beste kant”, zei. “Meestal scoren we net genoeg. Eén doelpunt meer dan de tegenstanders zoals vorige week tegen De Kempvis. Die wedstrijd wonnen we met 5-6 na met 2-6 voor gestaan te hebben.”
De derde klasse is een mooi niveau, zei de aanvoerder ook. “In de tweede klasse brak ons het gebrek aan scorend vermogen vaak op. We konden goed mee, maar in de aanval leunen we vooral op Mark de Jong en Joost Moons.”
Vaak zijn op de maandagtraining mooie hoogstandjes te zien, afgelopen zaterdag gebeurde dat ook eens een keer tijdens een wedstrijd. Een prachtige pass van Mark Vermeulen werd door Mark de Jong in één keer in de lucht doorgetikt in het Dordtse goal. “Mooi hé,”, zei Mark de J. “Heb je ‘m gezien?”
Aanvoerder Ronny Pronk wordt in de wandelgangen en tijdens het drankgelag na afloop van de wedstrijden Ronny P. genoemd. Een Ronny G. is er namelijk ook. De doelman wordt als een geweldige steunpilaar gezien. “We hebben een geweldige keeper. Die armen van hem zijn net slagbomen. We noemen hem niet voor niets Ronny G. Hij kan crimineel goed zijn.”
Er was zaterdag in het Polderbad bij de thuisduels nog veel meer te genieten dan de waterpolo-uitspattingen van Heren 3. Zo maakten de twee onder 14-teams gehakt van hun tegenstanders. De Onder 14-1 klopte Rotterdam met 16-3, waarbij Serena Stofbergen en Florian Kool zes keer scoorden. De Onder 14-2 was al bijna net zo schotvaardig tegen De Lansingh: 14-4. Er waren acht verschillende doelpuntenmakers. Koning, keizer, admiraal, David Prins was topscorer met drie goals.
Bij de Onder 12-2 was er het debuut van een nieuwe, jonge, dappere strijder: Mark Sanders. Vijf jaar oudere tegenstanders of niet, hij deinsde niet terug.
Jongens Onder 18 verloor thuis helaas met kleine cijfers (3-5) van d’Elft.
Heren 6 had één periode aardig spel genoeg om hekkensluiter BZPC eronder te krijgen. In de eerste periode deed het team onder de vier ogen van de geblesseerde Anton Zantman en Melvin Blokland het nog ‘rustig’ aan. De tweede periode werd gewonnen met 0-5. Uiteindelijk werd het 5-9.
In de kleedkamer was er vooral tevredenheid. “We hebben weer de punten”, aldus aanvaller Arno den Hoed. “Daar gaat het om.”
Dames 1 leed de tweede nederlaag op rij. De Reigers was vooral beter in de afronding (3-7). Zonder Jos Jonker als assistent-coach, die dit keer in Schoorl alle rust gaf aan zijn geblesseerde schouder, was het vooral in aanvallend opzicht zoeken naar de vrije vrouw.
En dan Heren 1. De twee scheidsrechters hadden net zo goed een ovale rugbybal het water in kunnen gooien, want rugby was het. Soms leek het even op waterpolo – als Bart Botterman (zes doelpunten) de bal kreeg – maar voor de gevoelige kinderoogjes was het geen reclame allemaal. Dat tegenstander De Vliet vlak voor tijd de zege pakte door een benutte manmeer (8-9), zorgde voor nog meer frustratie.
Goed nieuws was er tenslotte voor Heren 4. Ook zaterdag bleef het team ongeslagen, al was dit geen al te moeilijke opgave. Na de eerste competitie zege op Wave volgde namelijk twee vrije polozaterdagen.